isyan

Birden bakıp durdu

Karanlıkta ellerini sıkıp koşarken.

İçimi ezdi,

Gözleri  büyüdü,

Elleri karanlıkta kaybolurken.

Saçlarının pis kokusu

Tenine yapışmışken

Baktı derinime, sustu;

Lanet bir aksiyonun parçası olmaktan yorgundu.

Ellerini karanlıkta bile saklayamıyordu…

Kalitesiz bir öyküde

Kaygısızca saklanırken

Vermişti kararını.

Beyni ellerine hükmetmişti,

Kendi halinde direnişsizçe giderken…

Gözlerime daldı, ruhunu kimseye satmadı

Öfkesini durdurmadı.

Atamamıştı içinden sesini,

Yıkanamazdı ki başka türlü kiri.

Bildiği tek şey bildiğini okuyacaktı,

Ellerini sağa sola savururken.

Sıyrıldı şüphelerden sonunda,

Pişman değildi artık isyanına ! 

Karanlıkta bile aydınlanıyordu nihayet elleri !

Hızla koşarken…

                                                                  S . A