Çoluklu Çocuklu İlk Doğum Günü

Bugün biricik kocamın Can'ımın Doğum Günü. Fazla detaya girmek istemiyorum ama tabi tahmin ettiğiniz üzere zaten içim kıpır kıpır, sabah beri bir neşe bir coşku zıplıyorum kafam tavanlara çarpıyor falan durumları. Gerçi Nisa Deniz doğduğundan beri bu coşkusal enerji bu haz hep var bizim evde ama söz konusu doğum günleri olunca insanın eli ayağı birbirine dolaşıyor...

Tıpkı bugün ben de olduğu gibi!

Sonuçta yaşınız kaç olursa olsun istediğiniz kadar yaş alın doğum günleri herkes için özeldir ne kadar sıradan bir gün gibi geçirilip atlatılmaya çalışılsa da öyledir, özeldir, o gün sizin gününüzdür çünkü. Ben bu konuda hep 5 yaşındaki çocuk kadar enerjik ve dinamik kalacağım en azından...

Bütün bu özelitelere, hazırlanmalara telaşa koşuşturmalara süslenip püslenmelere geceye misafirlere biricik sevgilime en güzel şekilde hazırlanmacalara rağmen bir gerçek var ortada;

Artık Ben Bir Anneyim! Beni unutmaaaaağğğğ annneeaaaağ diye kulaklarımızın pasını silecek şekilde çığlıklar atan bir bızdık var ortada!

Tabi ki de her şeye rağmen bugün kocamın günü olsa dahi önceliğim yine kızımdı. Her zaman ki gibi sabah kalktım sütünü içirdim, altını değiştirdim, üstünü başını giydirdim, meyvesini yedirdim, kahvaltısını yaptırdım, uyuttum, uyandı oynaştık, eğleştik, seviştik, öpüş-koklaş tekrar doyurdum, tekrar uyuttum, yine uyandı sebze püresini yedirdim, yürütecine attım biraz kendi oyalansın artık canım aaa! dedim vesaire vesaire... Bu arada birmilyonişimigücümü de halletim tabi. Kızım için tüm bu rutin işlerimizin birini bile atlasam vicdan azabından içim içimi yer, kafamdaki soru işaretleriyle gecemizi zehredebilirim çünkü. Biliyorum çünkü her anne de olduğu gibi var bende de o potansiyel o DELİ ANNELİK hali!

Artık kendimi süsleyip püsleyeyim dedim ki içeriden bir ses, "Kızım bu altına yaptı herhalde!" diye feryat ediyor. Tamam dedim 5 dk da beşiktaş hemen hallederiz diyerek hoppala zıppala kucağıma aldım yatağımıza yattık altımızı açtık ki bir şey yok!

Ay nasıl mutlu olduuum, o alt değiştirme törenimizi o anlık da olsa savuşturduğumuza anlatamam derken, anlatamayacağım zaten. Çünkü katı bir bok! evet kaka diyerek masumlaştırmanın bir lüzumu yok bildiğiniz katı bir bok yatağımın üzerinde duruyordu! Alt değiştirme takımlarını da kaldırmıştım boş diye görünce ve o da yatağıma düşmüştü! ={

Şimdi bu durumda sizin bildiğiniz Sevilay ne yapardı?

a) şaşkınlıktan donakalır
b) midesi bulanıp çoluğu çombalağı öylece bırakıp lavoboya kusmaya gider
c) anneeeeeaaa! diye çığlık atıp kayınvalidesine yardım çığlıkları atar
d) tabi ki bütün soğukkanlılığıyla o boka direk elini bulaştırmasa da onu yataktan bir şekilde alıp atar (Islak Mendiller Sağolsun!)

Evet sevgili arkadaşlar tabi ki de D şıkkı! Dedim ya canım ne çabuk unuttunuz; ARTIK BEN BİR ANNEYİM! diye... ben sadece bir SEVİLAY değilim, Anneyim, Eşim, Ablayım, Evlatım, Gelinim ve daha bir sürü şey...

Kıssadan Hisse; Hep dediğim gibi insan yavrusunun bokunu bile yer bu sevgiyle... Ha bir de Doğum günleri hep güzeldir insan yaşlanıp yaş alsa kocasa! bile.

Sağlıcakla Kalın

ÖZLEM

Bir zamanlar ben bekardim. Mini mini bir kizdim. Hatirliyor musunuz? (hala mini miniyim sukur o pek degismedi de:P) Yani cok tuhaf...

Lisedeydim; sonra bambaska bilmedigim bir yerlerde yeni bir hayat kurdum pur cesaret! uni.de de okudum gayet de basarili oldum. Sonra is guc kariyer hirsi vs...

Ama unutmadigim ne cok sey yok! unutkanim kisacasi :) Lakin bir seyler var elbet; annemin aksamlari yemek sonrasi demledigi cayi, babaevinin verdigi o zamanlar hic de farkinda olmadigim! o rahatlik ile yere cokmus vaziyette benim bardagima sira gelene kadar yayilmayi, arada bir baktigim dizileri soyle bir seyrederken ara ara izledigim icin de annemi babami kardesimi sorularimla darlandirdigim! vakitleri...

O hesapsiz kitapsiz meger guya sorumluluklarla yuklu oldugumu sanip da ne kdr sacmaladigim o gunleri! ozluyorum :) herseyi ama herkesi hem de... istisnasiz.

Ne kadar mutlu olursam olayim bu huzun kokan bir yani hep cocuk kalan Sevilay'i bile ozluyorum ben. Insan kendini sevmeli once...

Ben kendime deger verip cok sevdigim icin elimdekilere bu kadar sarilip simartiyorum onlari.

Iyi ki de yapiyorum boyle. Ozleyin... Ozlem hayata asilip duran baglarinizi guclendirir kalplerinizi yumusatir. Ozlemek guzeldir ;)