ÖZLEM

Bir zamanlar ben bekardim. Mini mini bir kizdim. Hatirliyor musunuz? (hala mini miniyim sukur o pek degismedi de:P) Yani cok tuhaf...

Lisedeydim; sonra bambaska bilmedigim bir yerlerde yeni bir hayat kurdum pur cesaret! uni.de de okudum gayet de basarili oldum. Sonra is guc kariyer hirsi vs...

Ama unutmadigim ne cok sey yok! unutkanim kisacasi :) Lakin bir seyler var elbet; annemin aksamlari yemek sonrasi demledigi cayi, babaevinin verdigi o zamanlar hic de farkinda olmadigim! o rahatlik ile yere cokmus vaziyette benim bardagima sira gelene kadar yayilmayi, arada bir baktigim dizileri soyle bir seyrederken ara ara izledigim icin de annemi babami kardesimi sorularimla darlandirdigim! vakitleri...

O hesapsiz kitapsiz meger guya sorumluluklarla yuklu oldugumu sanip da ne kdr sacmaladigim o gunleri! ozluyorum :) herseyi ama herkesi hem de... istisnasiz.

Ne kadar mutlu olursam olayim bu huzun kokan bir yani hep cocuk kalan Sevilay'i bile ozluyorum ben. Insan kendini sevmeli once...

Ben kendime deger verip cok sevdigim icin elimdekilere bu kadar sarilip simartiyorum onlari.

Iyi ki de yapiyorum boyle. Ozleyin... Ozlem hayata asilip duran baglarinizi guclendirir kalplerinizi yumusatir. Ozlemek guzeldir ;)